Dit wil ik ook, dacht Duco Krijvenaar (24) toen hij met zijn huisgenoten voor het eerst naar Kamp Van Koningsbrugge keek. ‘Het leek me megavet om mezelf op zo’n manier fysiek en mentaal uit te dagen’, vertelt de geneeskundestudent over het televisieprogramma waarin vijftien gewone burgers de opleiding tot commando proberen te volbrengen.

‘Ik wilde kijken wat ik aankan en waardoor ik juist bezwijk.’ Toen een huisgenoot hem later een berichtje stuurde dat hij zich kon inschrijven, hoefde hij daar geen seconde over na te denken.

Twee maanden lang trainde hij zes keer per week om mee te kunnen doen aan de spoedcursus special forces: zwemmen, hardlopen, marcheren (met of zonder extra gewichten), krachttraining en kaartlezen. Krijvenaar, die Nederlands kampioen judo is, is wel wat gewend. ‘Ik wist dat zwemmen mijn zwakke punt was, dus daar heb ik extra op geoefend.’

Lustrum zonder alcohol

Middenin de lustrumviering van zijn studentenvereniging Augustinus kreeg hij te horen dat hij is uitgenodigd voor de zogenoemde ‘belastingsdag’: uit meer dan duizend mogelijke deelnemers moest hij met ruim twintig anderen meerdere fysieke tests ondergaan.

Meedoen betekende ook: stoppen met alcohol. ‘Ik heb, een beetje onhandig, meerdere smoezen door elkaar heen gebruikt waarom ik niet kon drinken: dat ik meedeed aan een triatlon, defensity college of een judotoernooi.’

Zeven weken dronk hij geen druppel, vertelt hij trots. Dat kan op luid applaus rekenen van zijn Leidse mededeelnemer Nick Keijser, bij wie Krijvenaar deze maandagavond op de bank de nieuwste aflevering van Kamp Van Koningsbrugge kijkt. ‘Zo! Knap hoor, Duco’, roept Keijser sarcastisch terwijl zijn vrouw Denise en Krijvenaars vriendin Vivian lachend meeapplaudiseren.

Als presentator Jeroen van Koningsbrugge op de televisie verschijnt, beweegt iedereen zich snel richting de bank. Daar zien ze de eerste opdracht de deelnemers deze week voor hun kiezen krijgen: de zogenoemde ‘load carry’. Terwijl de Special Forces in spe achter een bus lopen die telkens zware en onhandige voorwerpen verliest. ‘Alles wat uit de bus valt, moet mee’, zegt Van Koningsbrugge.

Houd de humor erin

‘Het is lastig omdat je het niet kunt organiseren’, zegt Krijvenaar terwijl hij zichzelf een onhandige kist ziet sjouwen en vier anderen samen een tractorband proberen te tillen. ‘Jij bent best een grote vent, toch?’ vraagt instructeur John Sohilait uitdagend. ‘Ben je helemaal zen met hoe de verhouding nu is?’ Daarop zet Krijvenaar zijn schouder onder de tractorband en ruilt van plaats met deelnemer (en influencer) Denise.

‘De commando’s zijn niet onredelijk’, stelt Krijvenaar achteraf. ‘Ze zeggen je gewoon hoe het zit. Ik ben vanuit de judosport gewend aan autoriteit, dus ik heb er geen moeite mee. Als ik de hele week met een bloemetje in mijn haar zou moeten lopen, dan doe ik dat. Het is pas vernederend op het moment dat jij het zo voelt.’

Hij leerde tijdens de opnames in het Britse Dartmoor omgaan met zijn valkuilen. ‘Ik heb aan het begin tegen Nick gezegd: als ik mijn kop laat hangen, geef me een klap.’

‘Weet je nog?’ roept Keijser die doet alsof hij de student in het gezicht mept: ‘PATS!’

Krijvenaar: ‘Ik weet mezelf tot op zekere hoogte positief te houden, maar ik heb er moeite mee om in mijn eentje door te zetten.’

Keijser: ‘Op dag twee moest ik hem al een mep verkopen.’ Grijnzend: ‘En soms kneep ik hem even in zijn billen.’

Krijvenaar: ‘Ik had een heel klein briefje met daarop tien punten voor mezelf die ik niet mocht vergeten, waaronder: “Houd de humor erin.”’

En behalve Keijser was ook de presentator een goede steun. ‘Jeroen was top. Hij komt altijd even een praatje met je maken en zorgt dat je de moed erin houdt.’

Dat is soms nodig, blijkt op tv. ‘Als je denkt dat je niet meer kan’, zegt commando Dai Carter tegen de deelnemers als ze vier uur hebben lopen sjouwen en het donker wordt, ‘zit je nog maar op 40 procent’.

‘Fucking chill’

‘Na die load carry zat ik echt flink stuk’, geeft Krijvenaar toe. ‘Maar dan zit je opeens weer anderhalf uur in de bus en krijg je wat te eten en laad je weer zo erg op dat je de nachtopdracht voor je gevoel weer fit in gaat. Dat was een van de belangrijkste lessen. Ik me bewust ben geworden van wat veerkracht nu echt is.’
Hij wijst naar het scherm: ‘Nu wordt het leuk.’

Midden in de nacht moeten de deelnemers naar diverse controlepunten navigeren, waar ze kaartjes met hun eigen naam kunnen pakken. De regen valt met bakken uit de hemel. ‘De belevenis is zoveel breder dan wat je hier op tv ziet’, vertelt Krijvenaar. ‘Je ziet bijvoorbeeld helemaal niet dat we eerst met z’n allen een uur in de regen hebben gewacht voor we aan deze opdracht begonnen.

‘Dit noemen ze kompas schieten. Ze vertellen je het aantal meters rechtdoor en het aantal graden dat je ten opzichte van het noorden moet lopen. Als je daar een paar graden van afwijkt, kan dat op zo’n grote afstand honderden meters schelen. Dan moet je helemaal opnieuw beginnen.’

Hoewel de Augustijn dit slechts twee keer heeft geoefend, lukt het hem wonderwel. ‘Fucking chill’, zegt hij in zichzelf op tv. Vanaf de bank: ‘Ik weet niet hoe het kan, maar alles ging vlekkeloos deze avond. Ik heb uiteindelijk drie kaartjes kunnen pakken.’

Ontgroening studentenvereniging

Als zijn serieuze blik in beeld komt, schiet iedereen op de bank in de lach. ‘De eerste paar uur voel je nog dat je even stoer moet kijken als de camera’s op je gericht zijn, maar na een paar dagen ben je daar totaal niet meer mee bezig.’

Is de spoedcurus tot Special Forces vergelijkbaar met de ontgroening bij Augustinus? ‘Het is totaal niet hetzelfde, maar de ontgroening bij mijn gezelschap was enigszins een goede kennismaking met fysiek trainen op weinig slaap en soms mentaal de knop omzetten.’

Dat lukte bij Kamp Van Koningsbrugge niet altijd. In voorstukjes van het programma is meermaals een fragment te zien waarin de geneeskundestudent huilend op de grond ligt. ‘Na een zware opdracht werd het zwart voor mijn ogen en ging mijn hand tintelen. Ik begon te hyperventileren, dat was nieuw voor mij. Als je weinig eet, weinig slaapt en veel beweegt, word je labiel. En ja, dan moet je janken.’

Krijvenaar ziet zichzelf sowieso als een gevoelig persoon. ‘Ik kan heel snel heel blij en enthousiast zijn en bij een begrafenis ben ik altijd de eerste die huilt.’

Zijn vriendin Vivian: ‘Hij heeft een beetje een goldenretriever-vibe.’

Slaapgebrek, frustraties en straffen

Nadat de aflevering is afgelopen, vraagt Denise: ‘Zou je nog een keer meedoen?’

‘Ik ben heel dankbaar dat ik dit heb mogen doen’, reageert de student. ‘Hoe vet is dat in deze setting, met de juiste mensen en de juiste apparatuur? Dat kan bijna niemand in Nederland zeggen, want zo’n ruig gebied heb je niet in ons comfortabele landje. Maar wat het ook mooi maakt, is dat het allemaal nieuw is. Als ik het nog een keer zou doen, is dat effect een beetje weg, ben ik bang.’

Maar anderen zou hij het zeker aanraden. ‘Bereid je voor: fysiek, maar misschien juist wel meer mentaal. Iedereen die fit is, kan de opdrachten op het begin aan. Maar het gaat uiteindelijk om de opstapeling van slaapgebrek, frustraties en straffen. Als je daar veerkracht aan kunt bieden en positief kunt blijven, kom je heel ver.’

Hoe ver hij zelf in de afvalrace komt, mag hij uiteraard niet verklappen. ‘Maar ik heb momenten gehad dat ik bij wijze van spreken om wilde vallen en dacht: hier blijf ik even liggen. Ik ben volledig over mijn grenzen gegaan.’

Kamp Van Koningsbrugge, AVROTROS, NPO1, elke maandag om 20:30