Studentenleven
Figureren in skere tijden
Veertig euro en gratis lunch voor een potje kaarten en maltbier drinken: het figurantenbestaan lijkt zo slecht zo nog niet. Maar sommige acteurs komen ervoor uit Maastricht.
donderdag 27 september 2018
‘Als dit het jaar 2000 is, mag er dan ook weer binnen gerookt worden?’ © Taco van der Eb

Het zit vol met studenten op maandagmiddag in café de Keyzer. Achterin vraagt iemand zich hardop af waar de jenever blijft. Ze moeten genoegen nemen met koffie, thee en maltbier: de studenten figureren voor de film SINGEL 39.

De film gaat over Mo (gespeeld door Lies Visschedijk) die vooral bezig is met haar medische carrière. Totdat Max, gespeeld door Waldemar Torenstra, naast haar komt wonen en haar doet inzien dat er meer is in het leven dan carrière maken. Leiden is het decor van de studententijd van Mo.

De jenevervraag kwam van de mannen van Minervahuis ‘de Duivelspoort’, die achterin het café zitten te kaarten.

Figureren als huisuitje? ‘Zoiets, ja’, zegt Merijn Arnold Bik (22, marketing en communicatie). ‘Het zijn skere tijden’, verklaart Jurjen (25, criminologie, wil niet met zijn achternaam in de krant). ’Veertig euro voor een dagje kaarten. En ook nog een gratis lunch.’ Wat er straks van ze verwacht wordt, weten ze eigenlijk niet zo goed. ‘Misschien moeten we zo vechten met de andere kroegbezoekers. Nee hoor, ik ga er vanuit dat we hier gewoon een paar uur aan het kaarten zijn.’

Ondertussen lopen allerlei mensen met portofoons druk heen en weer. De rest van de figuranten, allemaal gestoken in rokjes of jasje-dasje, praten wat met elkaar aan de kroegtafels. Voor Jelle van der Hout (20, marketing) is het zijn debuut als figurant: ‘Ik zag het op Facebook en ik woon vlakbij, dus ik dacht: ik probeer het gewoon eens.’ Tegenover hem zit een meisje dat hiervoor helemaal vanuit Maastricht is gekomen. ‘Ik heb al een klein cv’tje opgebouwd’, vertelt ze. ‘Figureren is heel leuk, je leert steeds nieuwe mensen kennen.’

Het potje kaarten van de Minervanen wordt halverwege afgebroken, de figuranten moeten zich verplaatsen naar de stoep aan de overkant. Terwijl de groep ‘feuten’ zich in allerhande dierenpakken steekt, legt iemand van de filmcrew uit in welke situatie de studenten zich straks moeten verplaatsen. Ze zijn terug in het jaar 2000 en staan op een feestje. ‘Dus er mag weer binnen gerookt worden?’ oppert iemand.

Steeds meer figuranten worden naar binnen geroepen en op hun plaats gezet met een glas maltbier in hun hand, dat tussendoor steeds wordt opgeschuimd met een soort injectienaald. Huisgenoten Anne Rensink (21, communicatiewetenschappen) en Charlot Rutgers (22, psychologie) blijven als één van de laatsten buiten over. ‘Leuk om eens te zien hoe zo’n film wordt gemaakt, maar het is wel veel wachten’, vindt Rutgers.

Meer huisgenoten hadden zich opgegeven, maar die waren niet uitgekozen. ‘Ik ben heel blij dat we samen zijn, eerst waren we bang dat we apart van elkaar werden gezet’, vertelt Rensink. Straks moeten ze mimen: met elkaar praten zonder geluid te maken. ‘Dat lijkt me toch wel lichtelijk ongemakkelijk, zeker als je iemand niet kent.’

Als iedereen binnen is, wordt dezelfde scène zo’n zeven keer opnieuw gedaan – eerst van de ene kant gefilmd, daarna ook nog van de andere. De acteurs hebben het over ‘buiten het dispuut neuken’ en dat dat niet de bedoeling is.

Halverwege de opname verandert de tekst. ‘Blijkbaar bestaan disputen uit alleen mannen of vrouwen’, verklaart de regisseur aan zijn assistent. Daarna, tegen de figuranten: ‘Jullie hebben een leuke avond hè, het is feest!’

SINGEL 39 is komend voorjaar te zien in de bioscoop.

Door Susan Wichgers