Columns & opinie
Opinie: Wij moeten het protest steunen
Het afbraakbeleid van de regering biedt studenten een kans om te ontwaken uit een corporale bier-en-tietenmentaliteit, schrijft Melchior Vesters.
donderdag 20 september 2018
Studenten protesteren tegen onderwijsbezuinigingen, Den Haag, 2011. © Taco van der Eb

Prinsjesdag is achter de rug. Het plebs heeft zich weer even kunnen vergapen aan puissant rijke poseurs die pretenderen dat zij collectieve waarden vertegenwoordigen. In werkelijkheid sprak uit de mond van de koning de stem van het grootkapitaal en zijn politieke representanten: de moreel corrupte VVD – die club van eindeloze schandalen en haast vijftien jaar heimelijk gelobby voor afschaffing van de dividendbelasting – en het reeds lang van Christus tot Mammon bekeerde CDA. Als hun coalitiepartners ook in de Eerste Kamer collaboreren, wordt de publieke sector twee miljard op jaarbasis armer – een enorme slag. Ter vergelijking: sinds 2010 is, in crisistijd, in totaal voor zo’n 61 miljard bezuinigd. Dat heeft gapende wonden veroorzaakt; het is niets minder dan een nationaal alarm dat op 2 oktober een grote actie volgt van personeel uit defensie, zorg, politie en onderwijs.

De afgelopen maanden toonden leraren in het primair onderwijs dat voor hen de maat vol is. In de week van 24 t/m 28 september volgt nu het wetenschappelijk onderwijs. Op vele universiteiten, waaronder de Leidse, komen dus acties van docenten. Zij verdienen onze volledige steun: niet alleen zijn hun grieven terecht, ook staat hun protest niet op zichzelf. Het is te zien in de grotere collectieve nood waarin studenten eveneens hun aandeel hebben (de gebroken beloften van het leenstelsel, anyone?).

De website van WO in actie toont harde feiten: docenten werken massaal over met alle psychische gevolgen van dien, het percentage flexibele contracten is enorm gestegen (wie durft er nu nog de wetenschap in te gaan?) en de kwaliteit van het onderwijs staat, om het bestuurlijk te zeggen, ‘onder druk’. Dat laatste ervaart de huidige generatie plofstudenten elke dag, zoals iedere keer wanneer er geen tijd is om een tekst diepgaand te lezen, bespreken of überhaupt nog te behandelen.

Een logische reactie op het decennialang afknijpen van het hoger onderwijs is: investeren. Het kabinet wil integendeel structureel 183 miljoen per jaar bezuinigen op het onderwijs. Wat betekent het als daartoe tientallen miljoenen van het hoger onderwijs worden geschaafd? Precies: dat het kapot wordt bezuinigd. Mare meldde recentelijk dat de universiteit acht miljoen op de reserve gaat interen (‘Universiteiten piepen en kraken’, Mare 1, 6 september) Dat is op termijn een onhoudbare situatie, dus dreigt een zoveelste snoeironde. Gaat bijvoorbeeld onze Faculteit der Geesteswetenschappen dan die van Utrecht achterna, waar al voor de zomer protest ontstond tegen een insane saneringsplan?

Toch boffen Leidse studenten met de dreigende kwaliteitsafname van hun onderwijs. De schaamteloos anti-collectieve keuzes van deze regering bieden een kans om te ontwaken uit een corporale bier-en-tietenmentaliteit.

Oftewel: omdat dit studentenleed het gevolg is van dezelfde afbraakplaag die de hele publieke sector teistert, stelt het eenieder voor een principiële keuze. Wat steun jij?

Melchior Vesters is neerlandicus, docent Nederlands in het voortgezet onderwijs en masterstudent Literary Studies