Met als thema ‘Als ik later groot ben’ en een schoolbordkaft waar je echt op kan krijten, is de almanak van Labyrint, de studievereniging van psychologie, van de buitenkant veelbelovend.

Slaan we hem open, dan bekruipt ons echter het gevoel te bladeren in een folder van de buurtvereniging. Ontbrekende hoofdletters en een voorwoord dat begint met ‘Stukje almanak als ik later groot ben’ verraden dat er voor eindredactie weinig tijd meer was.

De Leidse politicologen van de SPIL zijn, in tegenstelling tot wat hun thema beweert, niet zo ‘sensationeel’. De statistieken hebben opeens een ander lettertype, maar leren ons wel dat de politicologen grote ambities hebben als ze ‘voor een dag president zouden zijn’: ‘Sine Regno in heel Nederland’ en ‘de hele dag sushi eten op kosten van de belastingbetaler’, bijvoorbeeld.

Een gekkebekkenpagina is het meest aanstootgevende in de almanak van BNSL (notarieel recht) – naast de vragen aan de leden wat hun favoriete borrelhapje is (spanning!) en waarom ze notarieel zijn gaan studeren (sensatie!). Ook SIB houdt het simpel. Het thema Oost-West is alleen terug te zien in de pixelige Koude Oorlog-foto’s, waaronder een foto van een meisje dat de Berlijnse Muur probeert te beklimmen.

Als een van de weinige studieverenigingen heeft Grotius er nog iets heel aardigs van gemaakt. Qua opmaak dan. Over de leden leren we slechts waar ze het liefst boodschappen doen en welke kleur ogen ze hebben. De kaart van Leiden met een doorzichtige overlay waarop onder meer de universiteitsbieb en het Kamerlingh Onnes zijn aangegeven ziet er leuk uit, maar de jury hoopt van harte dat Grotianen hun faculteit ook wel zonder almanak weten te vinden.

In de almanakken van Quintus en Augustinus staan de betere uitspraken. Het beste aan Quintus, volgens de leden? ‘Beter dan Aug.’ Bovendien zou driekwart van de leden nog liever bij de Tent gaan dan wisselen van dispuut. Van Augustinus leren we dat de leden een wanstaltige muzieksmaak hebben: het liefst horen ze ‘Traag’ en ‘Kylie’ op de dixo.

In het smoelenboek heeft ieder lid een hokje waar je kunt aanvinken: wel of niet geregeld. Praktisch: maak je nooit meer tweemaal dezelfde fout. Verder bieden deze boekwerken vooral heul veul foto’s en weinig letters.

Van criminologievereniging CoDe kregen we zowaar een gesigneerd exemplaar. Het boek wordt vooral gevuld door andere studieverenigingen, maar geheel in lijn met het thema ‘Undercover’ staat er ook een interview met een undercoveragent en een drugscrimineel in. Inclusief wat gratis drugstips, zoals: ‘Gepakt op een festival? Het OM kan je dan een boete of taakstraf opleggen. Ga hier NIET mee akkoord.’ Kijk, daar hebben we wat aan!

Waar we vrolijk (en een beetje epileptisch) van werden, is de almanak van Prometheus. Het smoelenboek, in de vorm van een mini-interview met alle Prometheanen, is erg origineel.

Een andere in het oog springende almanak is die van De Leidsche Flesch. Door de feloranje kaft, althans, en het consequent doorgevoerde thema. Van binnen is er weinig te beleven, tenzij je tot in detail wil weten wat alle commissies doen.

Wie de Asopos-almanak openslaat, hoeft zich niet te vervelen. Zoals wel vaker heeft de roeivereniging het jaarboek met de meeste tekstverslagen gemaakt. Erg braaf allemaal, behalve het feitje dat zowel de mannen als de vrouwen meer billen- dan borstenmensen zijn. Een eervolle vermelding voor Njord vanwege de stijlvolle lichtblauwe kaft en de strak vormgegeven binnenkant, al moeten we het leeswerk met een vergrootglas doen.

En dan: de top 3.

Brons is er voor de M.F.L.S. Zeker de mooiste almanak van alle studieverenigingen, maar niet van heel Leiden. Op de vraag wat voor mixdrankje de leden zich voelen, antwoordt de meerderheid: ‘Ik ben zo puur als maar kan.’ Pas daarna volgen de Straaljagers en Paardenkutten. Bonus: de medische memes.

Minerva heeft (behalve een flink budget) een pagina die je moet opwarmen om een geheime tekst te kunnen lezen en geheel volgens traditie: interviews met willekeurige BN’ers. Dit keer zijn dat politicus Thierry Baudet en presentatrice Emma Wortelboer. En je verwacht het niet: alle clubs staan op precies dezelfde locatie in precies dezelfde kleding op de foto. De eregalerij met huisdieren (Mickey de Muis van de Hogewoerd: RIP! Never forget!) is onsterfelijk goed. Jammer wel dat de ontgroeningsfoto’s dit jaar niet zijn opgenomen; dat zal wel het gevolg zijn van de landelijke discussie ofzo. Een tweede plek voor Minerva.

Wie is nog niet genoemd? SSR wist dit jaar de beste balans te vinden tussen beeld en tekst, studentikoziteit en serieuze inhoud. Op één pagina leren we wat SSR-leden van de EU en de Brexit vinden, én of ze Thierry Baudet zouden doen.

Eén commissielid kan heel goed tekenen, want de almanak staat vol leuk geïllustreerde weetjes, in plaats van saaie grafieken. De almanakcommissie zelf lijkt minder blij te zijn met het eindresultaat, en staat op de foto alsof ze een stel nullen moet ontgroenen.

Hopelijk doet het fust bier en de eeuwige roem jullie goed. Gefeliciteerd!