Columns & opinie
De aanhouder weet
donderdag 8 februari 2018

Na een jaar studievertraging te hebben opgelopen, krijgt mijn vriendin nu een bachelor of science in plaats van een bachelor of arts. Net als twee vrienden van me: de een doordat hij eerst zijn propedeuse bestuurskunde niet haalde en de ander omdat hij pas na vier andere studies besloot om, net als de eerdergenoemden, culturele antropologie & ontwikkelingssociologie te gaan studeren.

Ironisch eigenlijk, dat studievertraging ze een titel in de wetenschap oplevert.

Ik vraag me af wat een werkgever zou denken wanneer diegene twee cv’s naast elkaar ziet liggen: de een van iemand die de studie nominaal afrondde en daarvoor de titel bachelor of arts kreeg, de ander van iemand die er een jaar langer over deed, maar wel bachelor of science boven het diploma heeft staan.

Veelal wordt studievertraging namelijk als iets onwenselijks gezien, maar zij lijken de uitzondering op de regel – als ik tenminste de mensen moet geloven die beweren dat een bachelor of science meer waard is.

Even voor de goede orde: de antropologiestudenten die straks dat veranderde diploma op zak hebben, deden hier niet per se iets anders voor dan hun voorgangers – afgezien van dat later afstuderen dan. Waarom het in eerste instantie

bachelor of arts heette, was juist grotendeels het resultaat van een politiek spelletje onder universiteitsbestuurders dat nu weer rechtgezet is, vertelde opleidingsdirecteur Jan Jansen me.

Het is echter niet zo dat de benoeming compleet irrelevant was. De oorspronkelijke titel had namelijk juist betrekking op de noodzaak van correct benoemen: sinds de ‘literary turn’ was men binnen de wetenschap – en dan vooral binnen de antropologie – tot de bewustwording gekomen dat de manier waarop iets geformuleerd is, essentieel is binnen onderzoek.

Dat brengt me terug bij hoe we de tijd bovenop iemands nominale studieduur benoemen: ‘studievertraging’. Zou het niet beter zijn als we het als ‘studieverlenging’ bestempelen?

Zelf ben ik bijvoorbeeld ook niet bepaald de snelste student. Filosofie is inmiddels mijn derde studie en eigenlijk had ik al een half jaar afgestudeerd kunnen zijn. Toch zou ik die extra tijd niet als vertraging benoemen, juist omdat ik daarmee van alles leerde wat ik nooit in me op had kunnen nemen als ik erdoorheen had geracet.

Het is een beetje zoals dat verhaal van de race tussen de schildpad en de haas. Wanneer je niet te overhaast bezig bent, maar wel blijft doorgaan, win je uiteindelijk toch wel van die inmiddels oververmoeide hazen.

Maar jullie willen natuurlijk weten: heb ik iets concreets geleerd in die extra tijd?

Ik heb het leren goedpraten.

Mattijn de Groot is student wijsbegeerte