Studentenleven
'Jeez! Zijn we al begonnen?'
Melle Peters
donderdag 28 september 2017
'Het is veel leuker om te vloeken en tieren tegen vrienden.' © Marc de Haan

‘Heb jij nu server?’, vraagt Roland terwijl hij geconcentreerd met zijn lange haren over zijn laptop buigt. ‘Nee’, antwoordt Thomas zonder van zijn scherm op te kijken.

Goddfakkingdammiiitttttt!’, krijst Roland aan het andere eind van de rij tafels. ‘Vond je hem echt niet Thomas? Start effe je Steam opnieuw op.’

Het is vrijdagavond en gameavond op Catena. De grote zaal staat vol loeiende computers waaruit een wirwar aan draden steekt. De LAN-Partycommissie (Lan-cie) van Catena organiseert een LAN-party - LAN staat voor ‘Local Area Network’. ‘Lannen bestaat al 40 jaar’, vertelt commissievoorzitter Wim. ‘Vroeger was lannen een noodzakelijke voorwaarde om met elkaar te kunnen spelen. Er was namelijk geen internet, of het internet was te langzaam. Nu is de noodzaak er niet meer, maar het sociale aspect maakt het zo leuk.’

‘Het is veel leuker om tegen je vrienden te vloeken en te tieren dan wanneer je in je eentje zit’, vervolgt medevoorzitter Jenna, in een Pikachu-trui. ‘Alle apparatuur meekrijgen is een ding, maar alles geïnstalleerd krijgen is een tweede’, verzucht Wim. ‘Ik ga even kijken of het opstarten gelukt is.’ De LAN-cie is populairder dan ooit, ze zitten er nu met zijn zevenen in. ‘Niemand wil eruit en iedereen wil erin’, glimlacht Jenna. ‘Gezellig.’

In het hoekje van de zaal zit Joep, Joep speelt Hidden. ‘Eén iemand is onzichtbaar en de rest moet hem proberen te killen’, legt Joep rustig uit terwijl hij met zijn shotgun door donkere gangen struint. ‘Shit, ik ben dood... ik zag ‘m niet.’ Een tegen een spelen is niet bedoeling’, verklaart Joep. ‘De Hidden is te sterk.’ Achter hem is Roland druk in de weer om versterking te regelen. ‘Roland hoe werken de controls?’, vraagt Joyce terwijl ze met samengeknepen ogen door haar bril tuurt. ‘Jeez jongens, zijn we al begonnen?!’ ‘AAaaAAhhhhh!!!’, schettert Joep terwijl hij zijn tegenstanders met een mes probeert te bewerken. ‘Hij is hierrrr!!!’, gilt Laura.

‘Door mensen op te eten krijg je ook leven erbij’, weet Wim, die erbij is komen zitten. ‘Het is een beetje oneerlijk, want ik heb al tientallen uren in dit spel zitten. Heel veel mensen weten ook niet dat ze dit hebben.’ Op zijn beeldscherm tovert hij een handgranaat tevoorschijn. ‘Shotgun blast to the face!’ ‘Fuck you Joep!’, buldert Wim. ‘Zijn er nog speciale controls?’ vraagt nieuwkomer Linda, met een glanzend blauwe koptelefoon op. ‘Nee niet echt’, antwoordt Wim terwijl hij een handjevol pepernoten pakt. Hij heeft zijn koptelefoon volledig in grijze ducttape gewikkeld en provisorisch verstevigd met een extra band op zijn achterhoofd: ‘Ik sleep ‘m mee naar alle LAN’s.’

‘Wim! We gaan opstarten!’, roept Jenna. De groep heeft alweer wat anders verzonnen. Het is tijd voor League of Legends.