‘Annemaria...Koekoek!’ roept een crew-lid van de OWL, de Orientation Week Leiden, waar dit jaar ruim 1300 internationale studenten uit 84 verschillende landen aan deelnemen. Achter haar komt een groep studenten naar voren gestormd. Op donderdag staan er Dutch Workshops & Games op het programma, bij het Universitair Sportcentrum. Aan de rand van het sportveld staat een stroopwafelkraam en daarnaast een tafel vol wortels en roze koeken.
‘Denkjoewel’, zegt Reid Kremer (25, rechtenstudent uit Californië). Ze komt net van een les Nederlands. Veel meer is er niet blijven hangen. ‘Ik ben hier ook maar voor één semester’, zegt ze. Een kamer vinden lukte gemakkelijk, via de universiteit. ‘Het enige lastige was dat ik moest kiezen tussen twee verschillende ingangsdata. De OWL viel daar een beetje tussenin, dus deze week zit ik nog in een hotel.’ En als de stroopwafelgeur even haar kant op waait: ‘Ik heb echt al stroopwafel-cravings. Ze smaken sooo good!’
Op het sportveld staat een houten koe die moet worden gemolken. Verderop ligt een lang touw klaar. Touwtrekken herkent Charlotte Dittrich (22, Duitsland) wel, maar een stellage waaraan twee spijkerbroeken hangen, zegt haar niets. ‘Ik snap echt niet wat het idee is’, zegt ze nog vertwijfeld wanneer twee studenten al een poosje aan de broekspijpen hangen. Ze komt hier een jaar Egyptologie studeren. ‘Dat kan in Duitsland ook wel, maar ik bestudeer een specifiek schrift. Er zijn wereldwijd maar een stuk of vijf experts. Een ervan is Koen Donker van Heel, van de Universiteit Leiden.’
Zojuist volgde ze de workshop How to deal with the Dutch. ‘We leerden dat machtsverhoudingen in Nederland een kleinere rol spelen. Dat merk ik zelf ook al. Nog voor de colleges begonnen zijn, is het contact met de staf al informeler dan in Duitsland. Koen mogen we zelfs gewoon Koen noemen.’ Een kamer heeft ze nog niet. ‘Ik verblijf nu tijdelijk ergens in Den Haag, maar ik ben nog hard op zoek.’
‘Super difficult!’ vond psychologiestudent Weizhou Dai (19, China) zijn kamerzoektocht. ‘Uiteindelijk lukte het door de Chinese gemeenschap in Nederland in te schakelen. Ik heb nu zelfs best een goedkope kamer, geloof ik, van vierhonderd euro per maand.’ Dai staat samen met zijn studiegenoot Angelo Almendros klaar in een jutezak. Achter hen komt de rest van hun OWL-groep in beweging: verdeeld over twee teams springen ze boven twee zeilen die steeds naar voren worden getrokken. Het is een estafette: zodra de teams Dai en Almendros bereikt hebben, moeten zij zaklopend verder. Terwijl Dai naar de overkant springt, coacht Almendros zijn team nog vooruit: ‘One, two, three, GO! One, two, three, GO!’
Even later staan Dai en Almendros met Indri Brinkyte (19, Litouwen) bij het volgende spel: stokken vangen. Almendros is half-Spaans, half-Italiaans, maar hiervoor woonde hij in Luxemburg. ‘Nederland was dus niet zo’n héél verre keuze om te gaan studeren’, vindt hij. ‘En ik vind veel dingen leuk aan Nederland. Vooral ál die fietsen, net een sprookje.’ Hij heeft al best wat Nederlanders gesproken. ‘Daar zorg ik zelf wel voor. Laatst belandde ik per ongeluk op een Nederlandse housewarmingparty. Toen ben ik gewoon maar met iedereen gaan kletsen.’