In de meest recente editie van het vakblad Medical Hypotheses staat een suggestie van de Leidse neurologen Martijn Tannemaat en Ahmad Aziz, over het mobiele computerspelletje Pokémon Go. Plekken in de echte wereld kunnen een belangrijk knooppunt zijn in dat spel; het resultaat daarvan was dat het op bepaalde rustige plekken ineens stikte van de naar hun telefoon starende PoGo-spelers. De Nederlandse politie maakte slim gebruik van dit gegeven door Pokéstops – plekken waar je voorwerpen voor in het spel kan vinden - te plaatsen in rustige woonwijken, om inbrekers af te schrikken.

Op plekken die interessant zijn voor het spel, komen spelers bij elkaar. En die zijn interessant vanuit het perspectief van ziekteverspreiding: actieve spelers lopen van spellocatie naar spellocatie, en kunnen zo steeds andere spelers besmetten. Dat wil je voorkomen.

Je zou dus als er een uitbraak van een besmettelijke ziekte is, tijdelijk de parameters van Pokémon Go – of wat tegen die tijd de populairste buitenspeel-app is – kunnen aanpassen. Als je ervoor zorgt dat de mensen in het geïnfecteerde gebied alleen maar bestemmingen binnen dat gebied toegewezen krijgen, beperk je het besmettende effect.

In dit plaatje zijn de rode stippen spellocaties, zoals bijvoorbeeld Pokégyms, en de kleine blauwe en groene stippen zijn spelers. Tijdens een infectie zou je je spel aan kunnen passen, zodat de groene spelers niet op het idee komen om het besmette gebied in te lopen.

In extreme gevallen zou je zulke apps zelfs tijdelijk stil kunnen leggen, maar Tannemaat en Aziz voelen er meer voor om mensen in zo’n geval aan te moedigen om een binnen-activiteit te gaan bedrijven. ‘We stellen daarom ook voor om de lancering van populaire computerspellen en televisieseries te laten samenvallen met de verwachte uitbraken van met een seizoen samenhangende ziekten als de griep’, schrijven ze. BB