Studentenleven
Natuurlijk kunnen we niet
donderdag 17 november 2016
Fantastic Beasts And Where To Find Them is weliwaar zwerkbalvrij, maar toch goedgekeurd door de hardcore Potter-fans.

Door Femke Blommaert ‘Gaan die mensen állemaal naar de bioscoop?’ vraagt een onwetend meisje zich hardop af wanneer ze voorbij fietst. Mugglesmompelt iemand vanuit de meterslange rij voor bioscoop Trianon in de Breestraat.

Om klokslag twaalf uur wordt hier de nachtpremière van Fantastic Beasts And Where To Find Them getoond, een verfilming van het gelijknamige boek van J.K. Rowling, schrijfster van de Harry Potter-serie

‘Ik ben blij dat Rowling er voor heeft gekozen om het verhaal met Harry, Ron en Hermione af te sluiten’, legt Maikel Roelofs (18, Taalwetenschap) uit. ‘Natuurlijk hebben we die boeken verslonden als kind, maar het zou jammer zijn als hun vertelling langdradig zou worden. Ze heeft een goede keuze gemaakt. Op deze manier kunnen we nog wel van de Wizarding World genieten, maar met nieuwe, frisse verhalen.’

Charlie Hölscher (20, European Studies) knikt instemmend: ‘Toch hoop ik wel dat we in deze film iets meer diepgang krijgen over personages zoals Dumbledore en Grindelwald.’

De twee kennen elkaar van quidditch (zwerkbal). De tovenaarssport uit de boekenreeks wordt namelijk niet enkel beoefend op papier: ook in de echte wereld zijn er overal ploegen te vinden, ook in Leiden. Maikel is chaser (die proberen te scoren door een bal door de hoepels te werpen) en Charlie is beater (die proberen tegenstanders af te gooien met weer een andere bal) voor de North Sea Nargles.

Charlie: ‘We krijgen altijd de vraag of we dan ook écht vliegen. Natuurlijk niet - wij zijn ook maar mensen. Die technologie is nog lang niet zo ver, helaas.’

Maikel: ‘Mensen onderschatten vaak dat het echt een sport is en dat het er al snel ruig aan toegaat. Zo heeft Wageningen een quidditch-ploeg die verbonden is aan de universiteit, maar niet volledig. De universiteit erkent het namelijk nog niet als sport.’ Even later voegt hun vriend en teamgenoot Robin Mier (25, Japanstudies) zich ook bij de groep en zijn ze klaar om de film te gaan zien.

De film (nee, geen spoilers) bevalt, vertellen de quidditch-spelers grijnzend in de pauze. Het beetje twijfel dat ze vooraf hadden, is helemaal verdwenen. ‘Echt heel goed gedaan’, geeft Robin toe. Hij is vooral te spreken over de maatschappijkritische delen: waar in de film het Amerikaanse Congress van de muggles (niet-tovenaars) slechts bestaat uit blanke mannen van middelbare leeftijd, bestaat het Magical Congress of the United States of America zowel uit heksen als tovenaars, die bovendien verschillende afkomsten hebben.

‘Ik ben aangenaam verrast. Je hebt toch altijd wel verwachtingen, zeker als er zo lang geen Harry Potter-film is geweest. Maar die zijn meer dan waargemaakt’, vindt Maikel. Al had hij nog best een potje zwerkbal willen zien. ‘Maar dit verhaal speelt zich af in New York. Daar was quidditch, zeker in de tijd dat deze film speelt, niet zo’n ding volgens mij.’