Studentenleven
Column: Met de billen bloot
woensdag 5 oktober 2016

Op een rustige namiddag rent een groepje naakte jongens door een Haarlemse winkelstraat. Eigenlijk had het de Haarlemmerstraat in Leiden moeten zijn waar we doorheen zouden rennen. Maar toen mijn voorgangers dat deden tijdens hun ontgroening en onze studentenvereniging daarachter kwam, was die er niet echt bepaald blij mee.

‘Imagoschade’, dat zou het teweeg gebracht hebben. Zij die mij voorgingen kunnen er ook niks aan doen dat ze geen lichaam van een Playboy-model hebben.

Duizend euro en vier maanden schorsing, dat hing mijn dispuut boven het hoofd. Een kleinigheidje vergeleken met het bedrag dat je bij de Groningse studentenvereniging Vindicat had moeten betalen wanneer je metaforisch met de billen bloot zou gaan en je zwijgcontract schond.

Voor dat bedrag hadden we het nog vierentwintig keer over kunnen doen. Daarbij ben ik van mening dat de variant die wij deden, de letterlijke, een stuk leuker is. Dan zie je de verbaasde blikken tenminste.Doordat het in Leiden dus niet meer geoorloofd was, hebben we de mensen in Haarlem maar laten denken dat ze plotseling toeschouwer waren geworden van een nudistenhardloopwedstrijd. Hoe vaak maak je zoiets nou mee in je leven? Oké, dat hangt natuurlijk af van je interesses, maar voor mij was dat de enige keer en ik ga er vanuit dat dat ook gold voor de toeschouwers. De tijd dat de Olympische Spelen nog naakt waren, is immers al lang verleden tijd.

Waar het me hier om gaat is dat ontgroeningen ook iets grappigs kunnen hebben, iets ‘ludieks’ om in studententaal te spreken. Nu is het wel zo dat humor kan verschillen. Zo vind ik het persoonlijk niet bepaald grappig om iemand te dwingen tot seks met een kip, zoals een Utrechtse studentenvereniging dat naar verluidt deed bij een van hun aspirant-leden. Een tikkie sadistisch als je het mij vraagt, maar hè: ik ben dan bijvoorbeeld ook geen fan van Hans Teeuwen.

Iemand het ziekenhuis in slaan lijkt me daarentegen op geen enkele manier blijk geven van humor. Toch is dat de naakte waarheid van wat er dit jaar gebeurde tijdens de ontgroening van Vindicat.

Dergelijke taferelen roepen al gauw kritiek op vanuit alle hoeken van de samenleving, en terecht. De critici wil ik meegeven dat studentenverenigingen niet over een kam te scheren zijn, in tegenstelling tot de gladde kapsels van hun leden.

Tegen de verantwoordelijken bij Vindicat heb ik maar één ding te zeggen: Wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten.

Mattijn de Groot is student filosofie