Columns & opinie
Column: Afzwaaien
woensdag 15 juni 2016

Vorige week nam collega Tim al afscheid van zijn column; deze week krijgen jullie mijn laatste schrijven op de achterpagina van Mare onder ogen.

In de twee jaar tijd dat ik voor deze schittermagische krant heb mogen schrijven, heb ik naar hartelust op vele dingen mogen afgeven, haten en foeteren.

Het was zalig.

Intussen tik ik alweer bijna de kwart eeuw aan en heb ik me zowaar door Jan Bransen een existentiële crisis aan laten praten en twijfel ik aan de waarde van het diploma dat binnen handbereik ligt. Om mij heen zie ik nog steeds eerstejaars, volop in het opgroeiproces maar helaas zonder joggingbroeken, kijken naar de nieuwste naaktselfies van de meest beruchte Kardashian terwijl ze hun aandacht beter aan de prof kunnen schenken. Daar lenen ze voor, toch?

De Leidse Tamtam dendert onverminderd door, maar als zevendejaars behoor je eigenlijk tot de oudjes en neemt de stroom aan gênante filmpjes en feitjes af. Maar goed, wat wil je, als je van moestuintjes je passie hebt gemaakt? Ik zit toch liever in mijn veel te dure huurappartementje op mijn hopelijk plagiaatvrije scriptie te ploeteren dan in de UB, want in de bieb zijn de razzia’s nog dagelijks aan de orde terwijl de Binaskindertjes onverstoord onze plekken blijven bezetten.

Mijn haar is nu roze, dus kan ik me eigenlijk niet meer in de buurt van het Lipsius vertonen, daar ik eerder pleitte voor een kleedclubje dat de alto’s zou vertellen hoe ze zich voor een sollicitatiegesprek zouden moeten kleden.

Maar goed, mama Metiary is steeds beter gemutst omdat de bodemloze geldput binnenkort gedempt wordt en het vrijwel zeker is dat haar jongste dochter niet gaat sjezen. Ze heeft wel, tot mijn grote spijt, het woord ‘chick’ ergens opgepikt en weigert van me aan te nemen dat het niet cool is om dat te zeggen.

Hebben jullie trouwens gemerkt dat de service van de Jumbo op het stationsplein aanzienlijk verbeterd is? Alleen de eindeloze rijen tijdens spitsuren hebben ze niet kunnen oplossen. Misschien is het om de bejaarden tevreden te houden, die moeten immers altijd wat hebben om op te zeiken. Gelukkig wagen ze zich niet aan discussies op social media, dat is het domein van de echte racisten.

So long, farewell, auf Wiedersehen, goodbye. Het had allemaal nog een jaartje langer mogen duren, maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Met liefde maken we plaats voor twee nieuwe gezichten.

Ik drink er vanavond drie op jullie, want meer kan mijn ouder wordende lichaam niet aan.

Esha Metiary