‘Een relict uit vroegere tijden’, noemde vice-decaan Paul Nieuwenburg de propedeuse tijdens de faculteitsraad van Sociale Wetenschappen. Met de invoering van het bachelor-master-systeem is de propedeuse juridisch gezien niets meer waard, en dus moet deze het veld ruimen.
Dat de propedeuse een ceremoniële waarde heeft, dat begrijpt Nieuwenburg best. De pedagogen bijvoorbeeld, willen de ‘P’ behouden omdat het ‘zo leuk is voor de ouders’.
Beroepsdeformatie? Ook personeelsraadlid Jan Jansen vroeg of de opleidingen er niks leuks meer van mochten maken. Als de opleidingen echt aan deze nonsens gehecht zijn, dan betalen ze die papiertjes voortaan maar lekker zelf, vindt het bestuur.
Een opmerkelijke keuze. In het verleden is namelijk meerdere malen gebleken dat Leiden sterke waarde hecht aan haar tradities. Geld voor het opknappen van het Zweetkamertje was zo bijeen gecrowdfund en voor het behoud van Latijn op de bul is flink geknokt. De Hokjesman zei het onlangs zo mooi: ‘De universiteit is de perfecte poppenkast met allerlei rituelen en verkleedpartijen.’
We zouden trots moeten zijn op onze – meestal nutteloze – tradities. Voor je het weet wordt het gat van de oud-Hollandsche propedeuse-uitreiking opgevuld met Amerikaanse nieuwlichterij en werpen we straks met gemaakte Prodentgrijnzen baretten in de lucht.
De universiteit is bovendien gek op rendementsmaatregelen, en liep voorop met het invoeren van bindende studieadviezen. De uitreiking van propedeuses is nou juist de meest sympathieke rendementsmaatregel ooit. De pedagogen hebben dat goed begrepen. Veterstrikdiploma’s zijn ook waardeloos op de arbeidsmarkt, en niemand is onder de indruk van een fiets-, klokkijk- of tafeldiploma. Maar belonen werkt beter dan bestraffen. En inderdaad, de ouders vinden het zo leuk.
Een propedeusediploma levert juridisch gezien misschien niets op, maar je kunt studenten er wel mee belonen. Want, lieve eerstejaars, jullie hebben iets bijzonders gedaan. Als je in het eerste jaar je ‘P’ haalt, heb je meer punten behaald dan noodzakelijk, en dat zegt iets over je motivatie. Als we honoursstudenten kunnen trakteren op buitenproportionele aandacht, uitstapjes en etentjes, kunnen we jullie ook best trakteren op één fucking A4-tje.
Wij zijn trots op jullie. Dus zet over een paar weken je feestmuts op en neem een groot stuk taart. Blaas op een roltoeter, geef je medesjaars een schouderklopje en strooi met confetti. Jullie hebben het goed gedaan. En als je dan toch bezig bent, gooi meteen een handje confetti in het postvak van jullie faculteitsbestuurders. Natuurlijk niet omdat het zo’n lekkere klerezooi geeft. Nee, als herinnering: je mag er bést wat leuks van maken.
Petra Meijer