Het had allemaal misschien nog een jaartje langer mogen duren voordat je het echte volwassen leven in werd gekeild, maar dat je een paar jaar na het afronden van je studie nog met weemoed terugdenkt aan de meest schittermagische periode van je leven, is normaal.

Er zijn dan ook genoeg mensen die de studentenwereld nooit helemaal kunnen loslaten. Je hebt van die types die geen genoegen nemen met een papiertje van één discipline en eindeloos nieuwe studies beginnen en afronden; mensen die zichzelf continue blijven vernieuwen. Hulde voor dit uitstervende ras natuurlijk, maar mijn klaagzang gaat niet over de eeuwige student.

Wel gaat het over het type dat zelfs ruim na het passeren van de veertig nog steeds denkt de meest gave pik te zijn op het huisfeest van zijn oude studentenhuis, waar de gemiddelde leeftijd op die avond rond de 21 ligt.

Hij wil per se het drinktempo van de jongere generatie bijbenen en weigert toe te geven dat de grens al na slechts twee uurtjes doortanken bereikt is.

Intussen blijft hij gênante foto’s van zichzelf op sociale media plaatsen, denkende dat het regelrechte like-kanonnen zijn, terwijl iedereen zich afvraagt wie hem toch in godsnaam weer heeft uitgenodigd.

Het is zo’n snelle jongen en zo overtuigd van zijn eigen gelijk dat ‘yolo’ en ‘swag’ nog steeds voorkomen in zijn vocabulaire, hoewel die woorden vrijwel meteen na hun ontstaan publiekelijk zijn afgeschoten.

Natuurlijk is hij vast ook ergens lid geweest en was hij daar de meest gave en actieve gabber van de vereniging. Zodra hij daar, twintig jaar later, weer voet over de drempel zet, valt al zijn volwassenheid van hem af.

Hij schreeuwt weer net zo hard als de huidige leden als er een kutverhaal wordt verteld. Zijn ‘Duuuuurt lang!’ gaat gepaard met glas of plastic dat, het liefst met inhoud, onder luid gejoel door de zaal gesmeten wordt. Niemand die hem iets kan maken.

Gelukkig begrijpen de meeste toeschouwers wel wat voor een treurneus ze voor zich hebben en lachen ze hem heimelijk uit.

De moraal van dit verhaal: er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan.

Zuip je voorlopig nog even klem en doe alles wat God verboden heeft (terwijl je natuurlijk je punten haalt), maar laat over een paar jaar je studententijd in godsnaam achter je.

Niemand zit te wachten op zo’n oude lul.

Door Esha Metiary