Studentenleven
'Dit keer viel de schade mee'
woensdag 7 oktober 2015

Emiel Lorist (derde van links op de foto, 23, technische wiskunde aan de TU Delft en Universiteit Leiden): ‘Met vijftien bouwers en onze zonne-auto Nuna 8 zitten we nu in Australië.’

Marlieke Verweij (naast hem, 24, werktuigbouwkunde, Delft): ‘Op 1 september zijn we hierheen gevlogen voor de World Solar Challenge, van 18 tot 25 oktober. De meesten plakken er daarna nog een vakantie aan vast. Daar zijn we straks wel aan toe. We hebben dit jaar tien vakantiedagen gehad.’

Lorist: ‘Op de TU Delft is dit een studentenproject dat je naast je studie kunt doen. Je moest solliciteren en uiteindelijk werd er vijftien man gekozen met achtergronden van elektrotechniek tot aerodynamica.’

Thijs Overwijk (zevende van links, 25, ook werktuigbouwkunde): ‘Maar we zijn niet echt opgesplitst hoor. Als ik iets verander aan de ophanging, heeft dat namelijk ook effect op de aerodynamica.’

Lorist: ‘De Nuon-teams hebben nu zeven keer meegedaan: vijf keer gewonnen, twee keer tweede geworden, vlak achter Japan.’

Verweij: ‘We maken een goede kans, maar het wordt spannend. De deelnemende auto’s lijken steeds meer op elkaar - en vooral op onze vorige auto: de Nuna 7.’

Lorist: ‘Wij zijn wel vanaf nul gaan tekenen, maar ook wij hebben de Nuna 7 gebruikt als basis. Je kunt niet in één jaar álles innoveren wat er bij een zonne-auto komt kijken. De verlichting hoef je niet opnieuw te bedenken. Daar valt niet veel winst of verlies op te maken.’

Verweij: ‘Sinds twee jaar moeten de deelnemende auto’s vier wielen hebben.’

Lorist: ‘Daarvoor bouwden we driewielers. Een nieuwe regel van dit jaar is dat het zonnepaneel zich met een zelfvoorzienend systeem naar de zon moet kantelen. Vorig jaar kon je het paneel nog met het hele team oppakken, wanneer je niet aan het racen was. Los van die eisen van de organisatie proberen we het verbruik natuurlijk te verbeteren. We hebben het gewicht met dertig kilogram gereduceerd, van 180 naar 150. En omdat de TU een tak van lucht- en ruimtevaarttechniek heeft, zetten we altijd in op aerodynamica. Dit jaar hebben we de luchtweerstand met tien procent verlaagd.’

Overwijk: ‘In Australië blijken de auto’s altijd weer anders te rijden. Het klimaat is anders, het wegdek is grover en er is meer zijwind. Bovendien heeft de auto een hele reis gemaakt per vliegtuig in een flightcase, en ook nog per boot, om hier te komen. Het was ontzettend spannend toen we de koffer voor het eerst openden. De eerste vier Nuna’s arriveerden met schade, maar dit keer viel het wel mee.’

Verweij: ‘Ik moet vooral nog de kieren afwerken, maar verder houd ik me hier meer bezig met de financiële en logistieke kant.’

Overwijk: ‘Bij het afstellen moet ik erop letten dat de auto zo min mogelijk weerstand heeft, maar hij moet ook comfortabel rijden. We hebben drie coureurs, die elkaar over 3000 kilometer afwisselen. Die komen ook uit ons team.’

Verweij: ‘Er doen twee soorten auto’s mee aan de race. De TU Eindhoven heeft een vierpersoonswagen. Zoiets zou je over tien jaar misschien wel door de straten kunnen zien rijden. In onze Nuna 8 mag maar één persoon. Dat is echt een racewagen, met de nieuwste technieken.’

Door Marleen van Wesel