‘Hoe krijgen we meer mannelijke studenten bij de studies pedagogische wetenschappen en psychologie?’
Moeilijke vraag voor de faculteitsraad van Sociale Wetenschappen. ‘Een 50/50-verdeling zou ideaal zijn’, meende decaan Hanna Swaab. Dat wordt sjorren. Van het Pieter de la Court-gebouw als geheel is het al merkwaardig dat er evenveel jongens- als meisjestoiletten zijn, maar het aandeel van vrouwen bij pedagogiek werd geschat op 98 procent.
Raadslid Maud Pols van de SGL stelde een speciale mannendag voor, zoals de TU Delft elk jaar een speciale vrouwendag organiseert om meer vrouwelijke bèta’s aan te trekken. Andere opties: die paar mannelijke studenten naar middelbare scholen sturen, en prominent in beeld brengen op de website van de studie.
De grappen dringen zich gemakkelijk op: dan ook meer knorren bij bestuurskunde! En meer vrouwen op de vuilniswagen, de vissersboot en aan de wegwerkerij: je hoort veel meer klachten over het ‘glazen plafond’ dan over de ‘glibberige vloer’. Je kunt ook fijntjes opmerken dat één van de weinige mannen die dolgraag pedagogiek wilde studeren – pedopartijlid Norbert de Jonge – juist met hand en tand van de studie af is gehouden. En wat zou er precies moeten gebeuren op zo’n mannendag? Monstertrucks, strippers, hoppig bier en spareribs op de barbecue? Of is dat toch niet helemaal wat een mogelijke pedagoog begeert? En als we eigenlijk helemaal niet weten wat ze willen, hoe moeten we ze dan lokken?
Door alleen maar te geinen, ga je echter voorbij aan het feit dat de ambitie op zich prijzenswaardig is. Diversiteit is niet alleen iets voor politiek correcte linksmensen die zorgvuldig bijhouden of alle 51 genders die je volgens Facebook kunt hebben wel allemaal naar ratio zijn vertegenwoordigd. Je organisatie wordt een stuk minder kwetsbaar voor groepsdenken en verandering als die veelzijdiger is samengesteld.
De combinatie mannen en kinderen is zelfs extra belangrijk: die twee komen steeds minder bij elkaar in de buurt. Lekker stoeien met de meester is er voor kindertjes niet bij, want pas ergens tegen vwo 5 staat er een keer een vent voor de klas. Bij de kinderopvang zien ze al helemaal geen mannen: sinds Robert M. zijn die na doodsangst bij ouders vrijwel allemaal vertrokken uit die business.
Oh jee. Oepsefloeps. Noemden we daar alweer een pedo. De faculteitsraadsleden en het faculteitsbestuur namen allemaal heel zorgvuldig het P-woord niet in de mond, afgelopen donderdag.
Maar zou het niet kunnen, ook niet een heel klein beetje, dat de angst om voor pedofiel versleten te worden meespeelt bij de gebrekkige aanmeldingscijfers van mannen bij pedagogiek? Onderzoeksvraag waar een faculteit sociale wetenschappen mee uit de voeten kan, zou je denken. En als dat zo is, is de ambitie om meer mannen naar het vak te trekken des te prijzenswaardiger.