Studentenleven
Column: De alleskunner
woensdag 3 september 2014

Ik had een vriend waarvan ik dacht dat hij alles kon. Laurens heette hij. Deze zomer is hij samen met zijn vriendin omgekomen bij de vliegramp boven Oekraïne.

Ik leerde Laurens kennen toen ik lid werd bij een roeivereniging. Hij was voorzitter en kende na een maand alle zevenhonderd leden bij naam. Toen ik later voor het eerst een stuk instuurde naar een schrijfwedstrijd van een Amsterdams studentenweekblad, werd ik met de grond gelijk gemaakt door de jury. Toen ik Laurens, die redacteur was van het studentenblad, een paar weken later tegenkwam bij een roeiwedstrijd, spoorde hij me aan om nog eens iets in te sturen en zo kwam ik in de redactie. Daar heb ik leren schrijven, dus indirect heb ik het ook aan hem te danken dat ik nu dit stuk schrijf.

Na zijn dood, op de herdenkingsdienst die zijn ouders voor hem en zijn vriendin hadden georganiseerd, werd me duidelijk dat hij echt alles kon. Niet alleen was hij een sterke roeier geweest, een daadkrachtige voorzitter en schreef hij fantastisch absurdistische stukken, hij coachte een basketbalteam, leidde Amerikaanse zomerkampen, beschikte over een enorme feitenkennis en kende hij tientallen gedichten uit zijn hoofd. Ook ken ik niemand die flauwere woordgrappen kon bedenken dan hij. Een paar weken voordat de film

Hoe duur was de suiker in première zou gaan, was het Laurens die een foto op Facebook zette waarop de prijs van de suiker in de supermarkt te zien was.

Na zijn studie werd hij leraar Nederlands, deed hij een traineeship dat hem binnenbracht bij grote bedrijven als Shell en Philips maakte hij onderdeel uit van een denktank die zich beraadde over noodzakelijke hervormingen binnen het voorgezet onderwijs.

De laatste keer dat ik Laurens sprak, zaten we samen in een snackbar naar Brazilië – Colombia te kijken. Later die avond declameerde hij in het café ten overstaan van een vol terras ‘Aan Rika’ van Piet Paaltjens, zijn lievelingsgedicht. Toen ik wegging heb ik hem volgens mij niet eens meer fatsoenlijk gedag gezegd.

De eerste keer dat het wonderlijke gezelschap van oud-redacteuren van het Amsterdamse studentenblad na het overlijden van Laurens weer bij elkaar kwam zaten we stilzwijgend in een kring aan ons bier te nippen. Laurens was altijd degene geweest die de stemming er in had weten te brengen en ook nu had hij ongetwijfeld geweten wat ons op zou vrolijken.

Laurens ligt samen met zijn vriendin begraven op een veldje aan de Amstel. Op hun graf ligt een zee van bloemen. Ook liggen er twee kaartjes van de vicedirecteur van Malayisa Airlines, geschreven in twee verschillende handschriften.

Door Tim Meijer