Studentenleven
Frutti di Mare: Apie is van de trap gevallen
Masha Rademakers
woensdag 14 mei 2014
© Marc de Haan

Caspar (5) klampt zijn knuffel stevig tegen zich aan. ‘Apie is van de trap gevallen, boven op zijn been’, zegt hij zacht tegen de dokter. Dokter Daan Berns (20, tweedejaars geneeskunde) bekijkt het knuffelaapje aandachtig en pakt de stethoscoop erbij. ‘Hoor je zijn hartje?’ ‘Nee’, zegt het jongetje na een lange pauze. ‘Ik hoor helemaal niks.’ ‘Dan heeft hij waarschijnlijk zo’n dikke vacht dat je er niks doorheen hoort.’ Het jongetje kijkt in volle aanbidding op naar de dokter. Daan Berns is vanaf nu zijn held.

Opeens komt er een ambulance met een rotvaart aangescheurd. De kinderen krimpen ineen. De ambulancebroeder blijkt echter heel knuffelbaar te zijn. ‘De kinderen leren zo op een speelse manier dat het ziekenhuis niet eng hoeft te zijn’, aldus Tom Huberts (21, tweedejaars geneeskunde). Hij zit in de organisatie van het Teddy Bear Hospital project, dat dit jaar weer georganiseerd is door studenten van internationale studentenorganisatie IFMSA. Het is een jaarlijkse happening, die in Nederland op acht medische faculteiten plaatsvindt. De vergaderzalen van het LUMC worden omgebouwd tot knuffelziekenhuis. Eén voor één worden de kinderen aan de hand van de dokters langs verschillende kamers geleid. Eerst stelt de huisarts de diagnose, dan wordt er een fotootje gemaakt op radiologie. Apie, de knuffelaap van Caspar, wordt naar de gipskamer gestuurd waar hij een mooi stukje gips aangemeten krijgt.

Hij heeft nog geluk gehad. Andere knuffels en poppen verdwijnen naar chirurgie, waar ze een operatie ondergaan. Als laatste gaan de patiënten nog even langs de apotheek, waar elk kind een diploma krijgt voor het tonen van grote moed.

Marlous van der Weijden (22, derdejaars geneeskunde) kijkt tevreden om zich heen. ‘Het loopt gelukkig allemaal op rolletjes. Het lijkt chaotisch met al die kinderen, maar we hebben alles onder controle’. Van der Weijden heeft dit jaar de voorzittersrol op zich genomen. Als een ware multitasker loopt ze tussen de krioelende kinderen rond. ‘Dat is het leuke van voorzitter zijn, van alle taken krijg je iets mee. Het zal nog wel eens van pas kunnen komen, later.’ Ze zou dan graag iets doen met kinderen, maar ook neurologie trekt haar aan. ‘Het is een wat moeilijke combinatie, maar wie weet waar ik later terechtkom.’

Het IMFSA heeft meerdere ‘beren’-projecten lopen. Naast het Teddy Bear Hospital is er ook een project voor het speciaal onderwijs. Daarnaast brengen de berendokters ook maandelijks een bezoek aan jonge ziekenhuispatiëntjes.

‘Het is geweldig om kinderen zo blij te maken’, zegt Judith Peeters (19, eerstejaars geneeskunde), terwijl ze de poot van Apie in het gips verpakt. En tegen Caspar zegt ze: ‘Het is echt niet erg, het gebeurt elke knuffel wel eens hoor!’ Een stukje verderop wordt een haai verzorgd die Haai heet. Hij is uit bed gevallen. ‘Moet hij niet meer doen!’ zegt de dokter streng. De kinderen knikken braaf.

Hun kleuterjuf zet met een onuitputtelijk enthousiasme een lange uithaal in: ‘Zááháág Twee Beren Broodjes Smeren’, en moe maar voldaan volgen de kinderen haar naar de uitgang, ondertussen uitgezwaaid door een grote bruine beer. Als de kinderen uit het zicht zijn doet de beer zijn pak uit, en komt er een oververhitte studente onder vandaan. ‘Kan jij mijn hoofd even goed doen?’