Ook hield Boediono een lezing in het Academiegebouw, over de strubbelingen die de opkomende Indonesische democratie kent. De verbetering van infrastructuur zou alle prioriteit moeten krijgen, zeker omdat de matige verbinding van eilanden onderling economische groei in de weg zit. Daarnaast benadrukte Boediono het belang van onderwijs en dat dit de sleutel is tot de groei van kwaliteit van human resources. Instellingen met niet-economische doeleinden moeten ten volste ontwikkeld worden. Alleen dan zal de democratie kunnen groeien.
Aan het eind van de lezing mocht een aantal (PhD-)studenten hem een vraag stellen. Zo legde de vice-president geduldig uit dat het spenderen van veel geld voor de verkiezingscampagnes inderdaad kon doen denken aan corruptie, maar dat er gewoon een kostenplaatje aan verkozen worden hangt. Ook gaf Boediono toe dat hij Nederland als een toegangspoort voor Azië ziet, maar dat principe geldt vice versa eveneens.
Uit handen van de rector magnificus ontving Boediono de Willem van Oranje-medaille, voor de praktische politieke maatregelen die hij in Indonesië heeft doorgevoerd. Daarbij werd hij geprezen voor het feit dat hij er voor gekozen had om sociale en economische ongelijkheid te bestrijden, in plaats van het makkelijke pad van corruptie te kiezen. Stolker haalde daarbij F.D. Roosevelts Four Freedoms aan en dat Indonesië goed op weg is deze te verwezenlijken. EM