Studentenleven
Dat reizen komt nog wel
Ruim 5600 nieuwe studenten streken aan het eind van deze zomer in Leiden neer. Mare volgt de belevenissen van drie nieuwkomers. ‘Vooralsnog voel ik me echt blessed, want ik zie om me heen dat het niet zo vanzelfsprekend is dat een studie goed bevalt en dat de resultaten meevallen.’
Marleen van Wesel
woensdag 18 december 2013
© Marc de Haan & Taco van der Eb

Helaas al snel weer afgehaakt

Riva Boutylkova (Links, 18)

Studie: gestopt met Molecular Science & Technology (MST)

Uit: Maastricht

Twee van de drie eerstejaarsstudenten die Mare dit jaar volgt, hielden stand. De derde, Riva Boutylkova (18), die in september startte met Molecular Science & Technology (MST) in Leiden en Delft, heeft haar studie na enkele weken afgebroken.

Hoe vervelend het ook is, ze vormt bepaald geen uitzondering. Van de eerstejaarsstudenten die vorig jaar met een opleiding begonnen, verwacht de Onderwijsraad dat slechts 68 procent uiteindelijk een diploma haalt, zo is te lezen in het vorige maand gepubliceerde rapport De stand van educatief Nederland.

Dat is inclusief degenen die gedurende hun studententijd van opleiding wisselen. Vooral in het hbo daalt het slagingspercentage de laatste jaren.

Hoeveel studenten er uiteindelijk stoppen verschilt sterk per studie. Van de taal- en cultuurstudenten die in 2008 aan een studie begonnen haakte uiteindelijk 57 procent af; bij een studie gezondheid lag dat percentage een stuk lager, rond de 23 procent.

Alle spullen die Boutylkova in de eerste weken van haar studie na elk bezoek aan haar ouders in Limburg in koffers per trein naar haar studentenkamer in Leiden verhuisde, zijn weer ingepakt.

‘Volgende week verhuis ik naar Den Haag, waar ik samen met mijn zus ga wonen’, vertelt ze. Ze keert Leiden niet helemaal de rug toe. ‘Ik ben nog steeds lid van Catena. Soms kom ik er nog wel.’

Het komende half jaar gaat ze vooral werken. ‘En reizen. In elk geval naar mijn familie in Duitsland, waar misschien ook wel wat te werken valt. Dan kan ik meteen de taal leren. In september hoop ik met een nieuwe studie te beginnen. Waarschijnlijk wil ik de biologische kant op.’

Het wordt een knalvakantie

Isra Acherrat (Midden, 18)

Studie: Criminologie in Leiden

Uit: Noordwijk

‘Het tweede blok van dit semester gaat al beter’, zegt Isra Acherrat voorzichtig. ‘Ik moest leren om kritisch naar de stof te kijken en het belangrijkste uit de colleges te filteren, zodat ik niet álles hoef te stampen.’ In januari zijn de volgende tentamens. ‘Het wordt dus een knalvakantie’, blikt ze ironisch vooruit.

‘In de werkgroepen wordt er flink op gehamerd dat we nu al heel actief moeten zijn buiten onze studie. We komen allemaal met hetzelfde diploma op de arbeidsmarkt, dus je hebt iets extra’s nodig om je te onderscheiden.’ Ze overweegt om een relevant baantje of vrijwilligerswerk te zoeken. ‘Iets in de richting van de GGZ, Jeugdzorg of drugsverslaafden.’ De forensische master trekt haar vooralsnog het meest. ‘Maar met de andere master, die meer op beleid is gericht, heb je wel een grotere kans om een baan te vinden.’

Als geboren en getogen Noordwijkse kende ze Leiden al aardig. ‘Wel ontdek ik nu plekken die je niet tegenkomt als je hier bijvoorbeeld komt shoppen. Maar hoe mooi ik de binnenstad ook vind, op kamers hoef ik niet. De afstand is geen probleem en thuis vormen zich nog geen irritaties. Maar een tijdje naar het buitenland staat nog altijd op mijn verlanglijstje.’

De thrillers op de boekenplank boven haar bed heeft ze sinds de start van haar studie nauwelijks meer aangeraakt. ‘Daar moet ik echt tijd voor maken. Wat ik wel merk is dat ik bij documentaires of series over criminologische onderwerpen steeds meer commentaar heb of eerder naar verklaringen probeer te zoeken. Hardop uiteraard. Mijn moeder zegt er regelmatig wat van, anders kan ze het verhaal niet meer volgen.’ Bij de colleges van haar eigen studie is ze minstens zo kritisch. ‘Laatst gaf iemand van het OM een gastcollege. Toen dacht ik toch echt: hmm, laatst las ik in een boek over aspecten waar die docent nu wel érg makkelijk aan voorbijgaat.’

De campus is één familie

Eva Oskam (Rechts, 18)

Studie: Leiden University College in Den Haag

Uit: Capelle aan den IJssel

‘Mwah’, zegt Eva Oskam als ze net uit de tentamenzaal komt. ‘Ik denk dat ik het wel gehaald heb hoor. Dit final exam was mijn enige tentamen tot nu toe. We schrijven vooral essays. Dat heb ik liever: dan ben je op een gegeven moment klaar. Voor een tentamen kun je wel blíjven leren.’

Vanwege de dreiging van het sociaal leenstelsel besloot ze na de middelbare school geen gap year te nemen, maar direct te beginnen met het university college. Nu het plan minstens tot 2015 is uitgesteld, heeft ze geen spijt van die beslissing. ‘Ik ben best jaloers op mijn beste vriendinnetje die wél drie maanden aan de andere kant van de wereld zit. Maar dat reizen komt nog wel. Vooralsnog voel ik me echt blessed, want ik zie om me heen dat het niet zo vanzelfsprekend is dat een studie goed bevalt en dat de resultaten meevallen.’

Een baantje heeft ze nog niet, afgezien van soms oppassen op haar broertjes van negen maanden en vijf jaar. Binnenkort gaat ze als Haagse jongerenambassadeur internationale studenten helpen. ‘Die moeten hier superveel regelen: burgerservicenummers, huurtoeslag, en dan is ook nog eens alle informatievoorziening in het Nederlands.’

De nieuwe campus aan het Anna van Buerenplein in Den Haag, waar alle eerstejaars wonen, vormt ‘één grote familie’. ‘Maar ook de tweede- en derdejaars zijn superlief. Er is altijd iemand die je helpt, met je studie of andere dingen.’ Hoe mooi het ook wonen is in zo’n spiksplinternieuwe studentenflat, met riante kamers en een prachtig uitzicht, de tweehonderd eerstejaars ontdekten begin dit jaar één nadeel: het gebouw van 21 verdiepingen telde slechts drie liften, wat leidde tot opstoppingen als iedereen tegelijkertijd colleges had.

‘Inmiddels staan er alleen nog wat rijen op maandagochtend. Bovendien mogen we de twee brandtrappen nu ook gebruiken.’