Studentenleven
Column: Studentenrelaties
woensdag 11 december 2013

Het wilde liefdesleven van De Student is een van de hardnekkigste clichés over het studentenleven. De moderne Student is namelijk vaste klant bij de soa-kliniek, wisselt maandelijks van seksuele geaardheid en sextext zich een dubbele duimbreuk.

Clichés zijn er om overdreven te worden, dus in werkelijkheid valt het wel mee met die Student. Toch zijn serieuze relaties vaak iets voor na de bul-uitreiking, wanneer we de grotemensenwereld binnenstappen, fulltime moeten werken, huizen gaan kopen en meer van dat soort silliness. Dat is althans mijn idee: waarom al vroegtijdig fulltime saai en verantwoordelijk zijn, wanneer ik dat de rest van mijn leven nog zal moeten?

Het studentenleven is juist het allerlaatste baken in de zee van verantwoordelijkheden: je kan nog een beetje wild en roekeloos zijn, je mag nog eens schaamteloos je moeder bellen voor instructies over dweilen of eieren koken, en deadlines zijn er om door middel van creatieve smoesjes, pruillippen en een flinke dosis wimpergeknipper te overschrijden.

Desondanks verzeilen veel studenten na verloop van tijd toch in zo’n serieuze relatie. Ik zag hen, en ik schudde meewarig het hoofd. Moet dat nou? Ben je je sociale leven dan echt zat?

Tot ik natuurlijk zélf een van die studenten werd. Zonder er erg in te hebben. En nu ben ik zelf saai en verantwoordelijk. Natuurlijk moet ik nog steeds mijn moeder bellen wanneer ik kliekjes een tweede keer op wil warmen maar Google me niet precies kan vertellen of ik daar nou al dan niet van zou doodgaan. En ik sta doorgaans ook alleen maar op wanneer vriendlief me aan het einde van zijn lunchpauze heeft wakker ge-sms’t. Ik ben nog steeds een doorsnee student, maar wel een beperkte.

Ik ben namelijk ook financieel beperkt, en het risico op dehydratatie bij het uitgaan kan ik doorgaans enkel inperken door een strategische portie flirten. Op vakantie wil ik bovendien ook graag couchsurfen, waarbij ik de host bij voorkeur uitkies op basis van zijn ogen/kapsel/wasbordje. In de serieuze relatie wordt er echter niet meer zomaar geflirt, en die host mag ook geen ‘hij’ meer zijn. Dus ik ben beperkt. En ja, dat vind ik soms wel jammer. Ik vind flirten leuk, ik vind gratis drankjes leuk - en wasbordjes, daar kan ik ook mee leven.

Maar dan lig ik soms naar die lief slapende man naast me te kijken, en weet ik dat het eigenlijk ook wel fijn is dat Hij ’s morgens niet het huis uit geschopt hoeft om vervolgens nooit meer gebeld te worden. Dat Hij mijn allerbeste vriend is. En dan bedenk ik, god, wat ben ik godsgruwelijk saai geworden.

Maar god, wat is dat ook fijn, dat ik niet meer in die wachtkamer moet, en dat mijn duim eindelijk eens rust heeft.

Talitha Dehaene