Je hebt een gigantische kamer. Hoe kwam je hier terecht?

‘Dit is mijn derde kamer in dit huis. Ik begon in het sjaarzenhok. Als nestor (huisoudste, red.) heb ik nu de grootste kamer van het huis. Hij is gewild omdat er nog een klein kamertje aan vast zit. Ik gebruik het als rommelhok.’

Wat maakt het zo leuk om hier te wonen?

‘De sfeer is geweldig. We kunnen snoeihard feesten. Als we gaan barbecueën, verdwijnt het meubilair standaard op de grill. Je weet hoe dat gaat. Op een gegeven moment is het vlees op en iedereen is lam. Dan is er altijd wel een dronken idioot die er de eerste tafel op gooit. "Kuttafel, hij wiebelde toch al."

‘Eén keer was er een gigantische brand. Niet alleen het meubilair, maar ook de boom stond in de fik. De vlammen kwamen tot mijn zolderraam. Toen de brandweer en de politie kwamen, waren wij al dronken naar Minerva vertrokken. De foto’s hebben we als kerstkaart verstuurd: "Een warme Kerst!"’

De buren zijn zeker niet zo blij met jullie?

‘De relatie is een paar jaar slecht geweest. De tuin stond vol troep, je kon er nauwelijks lopen. Vorig jaar hebben we een container laten komen en alles weggegooid. Er kwamen twaalf fietsen tevoorschijn die van niemand waren, bedbodems, rubberen badjes, gejatte verkeersborden. Nu gaat het beter. Afgelopen weekend hadden we het jaarlijkse huisdiner en dat loopt altijd finaal uit de hand. Dit jaar hebben we de buren bioscoopbonnen gegeven, zodat ze die avond ergens anders heen konden.’

Jullie huis staat bekend om de ranzigheid. Terecht?

‘Je ziet hier soms dingen die echt niet kunnen. Vanwege onze huisnaam vinden we het best mooi als iemand moet kotsen. In andere huizen is nekken vertrekken, hier is braken oké. Eén keer had iemand in een wasbak gekotst en dat bleef twee maanden liggen, dat kon eigenlijk echt niet. Voor buitenstaanders is het hier waarschijnlijk nog steeds ranzig, maar het is echt veel beter geworden.’

Hebben jullie veel huisregels?

‘We noemen dit huis ook wel "Het laatste bastion der vrijheid", omdat we weinig regels hebben. Bij ons maakt het echt niet uit wie het eerste stuk vlees pakt. We werken ook niet met straffen. Als de sjaars vergeet om het vuilnis buiten te zetten dan hoeft hij geen zes weken af te wassen, maar zeggen we: "Je lost het maar op." Voor mijn part gaat hij dan met die bakken naar de andere kant van de stad, als het ons probleem maar niet is.’

Worden er veel geintjes uitgehaald?

‘Als iemand laf doet en als eerste naar huis gaat dan weet je dat je ’s nachts gekeerd wordt. Doe je je deur op slot, dan werd hij tot voor kort gewoon ingetrapt. Op een gegeven moment had niemand meer een deur die dicht kon. Door alle gaten moesten we ook elk jaar bij de controle de brandwerende platen vervangen. Best vervelend. Volgens mij zijn we nu wel iets milder. Tenzij het terecht is natuurlijk.’

Door Petra Meijer