Hoogleraar Straf- en strafprocesrecht en personeelraadslid Jan Crijns was het opgevallen dat het faculteitsbestuur weer afspraken met de Publicatie- en Reproductie Organisatie (PRO) heeft gemaakt.
‘Dat vind ik jammer, zei hij maandag tijdens de faculteitsraad. ‘Ik heb soms de indruk dat deze organisatie ons behoorlijk in de weg zit.’
De stichting PRO opgericht in 1997 door het Nederlands Uitgeversverbond regelt de administratie voor het gebruik van auteursrechtelijk beschermd materiaal in onderwijspublicaties.
‘Er is een heel gedetailleerde handleiding over wat er wel en niet mag’, aldus Crijns. ‘Dat gaat voorbij aan het probleem: Docenten moeten kunnen voorschrijven wat zij vinden dat studenten moeten lezen. En dat kan nu niet, tenzij je studenten op hoge kosten jaagt en een gigantisch dure reader samenstelt. Of je moet een literatuurlijst uitdelen en zeggen: "Zorg zelf maar dat je het te pakken krijgt." Daar zitten studenten ook niet op te wachten, want dan stort iedereen zich weer op hetzelfde boek in de UB om dat te kopiëren. Het zou fijn zijn als we er eens over nadenken over hoe het anders kan.’
‘Dit is helaas landelijk geregeld’, reageerde directeur bedrijfsvoering Kees Pafort. ‘Er wordt soms geprobeerd om tot andere afspraken te komen. Maar de organisatie houdt de poot behoorlijk stijf. Alleen als de vereniging van universiteiten (VSNU) dit oppakt en echt gaat onderhandelen, hebben we een kans dat het verbetert.’
Pafort snapt de ergernis over de stichting. ‘Als ik hoor wat voor geld er geïnd wordt door de stichting krijg ik de indruk dat er tussen de 50 en 70 procent aan de strijkstok blijft hangen. De auteurs worden er in ieder geval niet steenrijk van.’
Volgens rechtenbestuurslid Alex Geert Castermans bepalen docenten nog altijd zelf wat ze voorschrijven. ‘Het is glashelder wat we wel of niet mogen doen. Maar de hoge kosten zijn een belangrijke nuancering. We zullen in landelijk overleg van decanen kijken of het mogelijk is om het allemaal wat makkelijker te maken. Open Acces biedt bijvoorbeeld mogelijkheden. We houden het in de gaten en zullen elk moment aangrijpen om er iets aan te doen.’