‘Op het laatst stroomden nog veel aanmeldingen binnen’, vertelt Lisa le Feber (21, rechten). ‘Gelukkig hebben we toch nog 33 teams kunnen plaatsen. Ongeveer de helft van de aanwezigen is lid, de andere helft bestaat uit externen. Er zijn volleybalverenigingen uit andere steden, maar ook veel huizen, disputen en cordialen. Veel leden slepen hun vriendenkring mee en vormen samen een team. Ik denk dat bijna de helft hier niet kan volleyballen.’
Het blijkt een reële schatting. In het ene veld wordt er perfect geserveerd, in het andere belandt de bal keer op keer in het net. Een tweetal meisjes uit het team Ninja Turtles duikt angstig weg voor de bal. ‘Niemand van ons kan echt volleyballen.’ De meiden dragen groene outfits met kartonnen schildpadschildjes op hun buik en rug. ‘Dat beschermt ons tegen de bal.’ Ook hebben ze een handige manier gevonden om het niveau van de tegenstander te bepalen. ‘Als ze kniebeschermers dragen moet je oppassen, dan kunnen ze het.’
‘Het niveauverschil is niet echt een probleem. De meeste teams zijn wel redelijk gemixt’, zegt bestuurslid Rosanne Breedveld (23, geneeskunde). ‘Bovendien kent het volleybal een aantal ongeschreven gedragsregels. Je slaat bijvoorbeeld niet door op vrouwen, tenzij ze in een veel hoger team zitten. Je houdt gewoon een beetje rekening met elkaar.’ De bestuursleden hebben hun armen groen geschminkt en dragen een grote groene helm van papier-maché. ‘We zijn the Great Gazoo, het groene marsmannetje uit the Flintstones. De kleur van SKC is groen, dus dat is wel toepasselijk.’
Het bestuur denkt dat een team met veel oud-bestuursleden wel eens zou kunnen winnen. Ze zijn behangen met felgekleurde sokken en dragen vrolijke capes met afbeeldingen van Ieniemienie, Elmo en Koekiemonster. ‘Wij zijn de Helden op sokken’, vertelt Joni van Leeuwen (25). ‘Daarom hebben we maar meteen de meest schattige kinderhelden gekozen die er zijn: de bewoners van Sesamstraat.’
De wedstrijden duren van tien uur ’s avonds tot twee uur ’s nachts. Dan komt er een dj en is er twee uur lang feest. Om vier uur ’s nachts beginnen de finales. ‘Als we doorgaan is dat wel even slikken. Een aantal van mijn teamgenootjes loopt coschappen, dus misschien moeten we dan wat mensen wisselen.’ Le Feber: ‘Tegen die tijd is iedereen moe en is er al flink wat gedronken. Deze wedstrijden draaien niet om presteren, maar om gezelligheid.’
En gezellig is het. Team Maxiéééééé (‘naar het drankspelletje’) gaat onder het motto ‘I can see the outline of your cock, Sir’, gekleed in strakke witte maillots en weinig verhullende regenboogboxers. ‘Alle helden dragen strakke maillots en kleine broekjes, en wij zijn helden. Natuurlijk gaan we winnen!’ schreeuwt een van de heren. Dan vervolgt hij zijn weg naar de bar, voor wat niet het laatste rondje bier zal zijn.