Gelukkig heeft het college een document laten opstellen waarin precies staat hoe een alcoholicus is te herkennen en wat er vervolgens moet gebeuren. De ‘handleiding alcoholmisbruik voor leidinggevenden en p&o-afdelingen’ bevat namelijk geen tips over effectief dronken worden en hoe deze toestand verborgen te houden voor collega’s, zoals de titel wellicht doet vermoeden.
Als een medewerker de indruk geeft onder werktijd te drinken, wordt het tijd voor de leidinggevende om een gesprek aan te gaan. Ook is het nodig om getuigenissen op te nemen. Want de kans is groot dat de drinker ontkent. Mocht het drankgebruik tot gevaarlijke situaties leiden, dan mag er meteen ingegrepen worden. Maar in de meeste gevallen blijft het bij afspraken maken over hoe de drank uit de werkomgeving gebannen gaat worden. ‘Na dit gesprek wordt de medewerker voor de rest van de dag naar huis gestuurd om zich te bezinnen.
Na het eerste gesprek kan worden afgesproken dat bij volgende constatering van alcoholmisbruik van een medewerker deze gevraagd wordt een blaastest te ondergaan. Dat mag alleen onder strikte voorwaarden en de vermeende drinker mag de test weigeren.
Als er geen vooruitgang in de zaak zit, volgt er een tweede gesprek. Mocht dat niets opleveren dan krijgt de medewerker te horen dat er een voorstel naar het college van bestuur gaat waar om disciplinaire maatregelen wordt gevraagd. Over welke vorm die mogelijk krijgen, gaat het stuk niet in.
Overigens legt de universiteit geen totale drooglegging op: ‘Alleen tijdens werklunches en borrels die tijdens werktijd plaatsvinden wordt het met matige nuttigen van alcohol getolereerd.’ De medewerker moet zelf maar bepalen wat matig is. VB