Tom Witteveen (25, geneeskunde, bas): 'Wij zijn de band van de Medische Faculteit der Leidse Studenten. Onze naam was ook eerst de MFLS-band.'
Hans Bezstarosti (22, geneeskunde, gitaar): 'Als je voor pret bent.'
Tom: 'Nul procent suiker, honderd procent vet.'
Vincent Huige (22, geneeskunde, saxofoon): 'Maar we wilden een nieuwe naam. Er volgden lange brainstormsessies, want het moest natuurlijk wel iets met geneeskunde te maken hebben.'
Tom: 'Zo kwamen we op An Apple A Day.'
Hans: 'Sommigen zitten al zes jaar in de band. In de huidige samenstelling spelen we 2,5 jaar. Er zit nu echt groei in.'
Vincent: 'We oefenen elke woensdagavond. Dat is niet altijd makkelijk, want de meesten lopen co-schappen of beginnen daar binnenkort mee. Maar wij willen doorgaan. Ook tijdens co-schappen of na afstuderen.'
Koen Lentjes (23, geneeskunde, toetsen): 'We spelen vaak op de borrels in HePatho, en steeds meer voor andere gelegenheden: tijdens de El Cid; op een lustrumgala van zwemvereniging Aquamania; voor een pensioneringsfeest van een professor.'
Tom: 'Onze muziekstijl is heel divers. Het is een mix van pop, rock en dance. Prance? We zijn geen droge coverband. We spelen covers met een twist.'
Patrick van der Zande (20, biomedische wetenschappen, drums): 'Misschien is het experimentele dance voor instrumenten. We spelen van Adele tot The Prodigy. Maar ook Grease met Hans als Sandy, en binnenkort een remix van Metallica met Lady Gaga. Alsof je een kat met een hond vergelijkt.'
Hans: 'We spelen gouwe ouwe, zilveren nieuwen en bronzen tussen-inners.'
Tom: 'Op proffeestjes houden we daar wel rekening mee. Dan spelen we, met alle respect, meer ouwelullenmuziek. Het is heerlijk als je een 60+'er met een strikje op Chuck Berry een paar retro danspasjes ziet maken.'
Koen: 'We hebben elke maand één of twee optredens. Onze begroting is verdrievoudigd.'
Esmée Grobbee (25, geneeskunde, zang): 'Naast een band zijn we ook goede vrienden. Tijdens het eten voor een repetitie is het altijd lachen.'
Koen: 'Maar er is ook wel eens onenigheid.' (Iedereen kijkt naar Hans.)
Hans: 'Laat ik het zelf maar vertellen. Als we afspreken wil ik meestal alleen maar spelen, terwijl de rest ook af en toe wil overleggen. Na drie minuten apathisch op mijn gitaar pingelen wordt het snoer er dan wel eens uitgetrokken.'
Tom: 'Hij kijkt je wel aan, maar je krijgt gewoon geen contact met hem. Hij verandert dan in een soort Jimi Hendrix vlak voor zijn overdosis. We zijn ook wel eens streng voor Esmée. Die weet eigenlijk zelf nog niet hoe geweldig ze kan zingen. Als zij Rolling in the Deep zingt, worden wij allemaal warm van binnen.'
Esmée: 'Het is geweldig om iedereen aan het dansen te krijgen.'
Tom: 'Toch went optreden nooit helemaal. Je blijft altijd wel zenuwachtig.'
Hans: 'Patrick moet van de zenuwen altijd plassen.'
Patrick: 'Dat is wel waar. Dan doen we even snel een Adele'tje tussendoor, daar zitten geen drums bij.'