Studentenleven
?Domme vragen bestaan hier niet?
Constanteyn Roelofs
woensdag 14 maart 2012
Vlnr: Ramin Ziwary, Sodaba Osmani, Nazanin Qaumi, Rabia Jalalzai en Melad Fekrat Foto Marc de Haan © Door Marc de Haan

Ramin Ziwary: ‘We zijn erg blij met het moderne materiaal. Hier wordt het onderwijs gegeven met de nieuwste wetenschappelijke inzichten. In Afghanistan zelf zijn sommige lesmethoden meer dan vijftig jaar oud.’Melad Fekrat: ‘In Nederland is het onderwijs al vanaf de eerste dag voor een groot deel in de kliniek. Bij ons bestaan de eerste drie jaar alleen maar uit stampen van stof.’Ramin: ‘Iedereen stelt hier de hele tijd vragen! Ik vond het leuk om te zien dat op de eerste bladzijde van mijn reader voor een vak “Domme vragen bestaan niet” stond. In Afghanistan durft niet iedereen direct met zijn docent te spreken.’Rabia Jalalzai: ‘Het is sowieso erg lastig om bij ons medicijnen te studeren: elk jaar doen 80 duizend mensen mee aan het toelatingsexamen voor de universiteit. Hiervan halen 10 duizend het vereiste niveau. Vervolgens zijn er maar 200 opleidingsplaatsen.‘De selectieprocedure was heel zwaar. Bijna alle studenten op de faculteit deden mee. Twintig studenten kregen op basis van cijfers een uitnodiging om mee te doen aan de schriftelijke test, en wij zijn de vijf gelukkigen.’Ramin: ‘Ik hoop na het project hier verder te kunnen studeren. Binnenkort heb ik een afspraak met het hoofd van de afdeling interne geneeskunde. Ik ga met hem bespreken wat de mogelijkheden zijn voor het volgen van een master of een promotietraject.’Ilyas Mahtab, secretaris van Stichting keihan, verantwoordelijk voor de uitwisseling: ‘We doen dit project voor de derde keer. Een van de studenten van de eerste lichting in 2009 is inmiddels afgestudeerd. Hij is nu in Afghanistan bezig met Leidse steun een anatomie-afdeling op te zetten. Onder de Taliban was sectie op lijken verboden, dus hij begint helemaal vanaf nul. Er zijn nog meer projecten met het LUMC. Er komen computers uit Nederland en voor studenten die in Nederland promotieplaatsen zijn toegewezen zijn er cursussen Nederlands. Ook komen er Leidse gynaecologen naar Kabul om de onderontwikkelde vrouwenzorg te verbeteren. Aan dit soort projecten kunnen de studenten meewerken.’Nazanin Quami: ‘In Kabul wonen we gewoon bij onze ouders. Daar hebben we een eigen kamertje. Hier verblijven we op de campus van de Webster University. Het is wel even wennen om ineens met z’n drieën een kamer te delen, maar het is erg leuk.’Melad Fekrat: De common room beneden is heel gezellig, daar zitten we vaak te studeren en te eten.’