Columns & opinie
'We zijn net een getrouwd stel'
Berit Sinterniklaas
woensdag 7 maart 2012
© Taco van der Eb

Huis: Rijn en Schiekade 100d

Bewoners: 3 (derde kamer staat nu leeg)

Grootte: 20m2 en 16m2

Prijs: €270 en €250

Waarom wonen jullie hier?

Bart (derdejaars politicologie): ‘Ik heb een spierziekte die ervoor zorgt dat mijn spieren verzwakken en afsterven. Het komt erop neer dat ik vooral heel moe ben. Heen en weer reizen vanaf mijn ouders was dus geen optie.’

Sasja (vierdejaars Japans): ‘Ik heb ook een ziekte. Op willekeurige plaatsen in mijn lichaam groeit er kraakbeen aan. Toen ik ging studeren, ben ik eerst gaan hospiteren. Ik heb het meer dan tien keer geprobeerd, maar het lukte niet. Soms vertelde ik ook dat ik ziek ben, maar ik weet niet of het daaraan lag.

'Uiteindelijk heb ik een brief geschreven aan SLS (Stichting Leidse Studentenhuisvesting, red.) om mijn situatie uit te leggen. Toen ben ik met urgentie hier geplaatst.’

Wat is er aangepast aan jullie huis?

Sasja: ‘Bijna niks eigenlijk, dat is het vreemde. Het is op de begane grond en de badkamer is extra ruim.’

Is dat niet wat weinig?

Bart: ‘Het huis is ook helemaal niet toegankelijk voor rolstoelen. De voordeur is bijvoorbeeld zo zwaar dat je hem niet open krijgt. Ook hebben we geen schoonmakers, We moeten zelf alles poetsen.’

Sasja: ‘Ik mis wel dingen zoals een vaatwasser en een bad. Een bad zou helpen om mijn klachten te verlichten.’

Waarin verschillen jullie van medestudenten?

Bart: ‘Ik kan bijvoorbeeld niet schrijven en niet zo goed lopen. Doordat ik snel moe ben, kan ik me ook niet te lang op mijn studie concentreren.

'Toen er sneeuw lag en het heel koud was, kon ik drie weken niet naar college. Maar ik ga wel gewoon in drie jaar mijn bachelor halen.’

Sasja: ‘Ik heb niet de discipline van Bart, ik heb een jaar studievertraging. Ik heb chronische pijn, dus ik houd dingen zoals schrijven minder lang vol. Daarom typ ik alles in college.

'Maar zo gehandicapt zijn we nou ook weer niet. Mijn ziekte beheerst niet mijn studie en sociale contacten. We zijn gewoon Bart en Sasja, niet Bart en Sasja met een beperking. ’

Doen jullie veel samen?

Bart: ‘Eigenlijk alles. We lijken net een getrouwd stel.'

Zijn jullie ook een setje?

Bart: Nee. Maar we koken en eten wel elke dag samen.’

Sasja: ‘Het is eigenlijk zo vanzelfsprekend dat we het niet eens meer huis-eten noemen.’

Wat was de meest bizarre gebeurtenis in jullie huis?

Sasja: ‘Ik was een keer alleen thuis en toen hoorde ik iemand hoesten om half vijf ‘s ochtends. Toen ik ging kijken, stond er een man voor het raam in de keuken.

En toen?

'Omdat hij er al een tijdje stond, ging ik ervan uit dat hij niet ging inbreken. Een paar dagen later begon hij een tent te bouwen met oude gordijnen. Toen heb ik toch maar de politie gebeld.’