Achtergrond
Kind(s) zijn kan weer
‘Mijn huis heeft zelfs een kattenluik’, zegt een meisje trots. Ze zit op de grond. Voor haar ligt op een donkerpaars kleed een lading Lego en K’NEX. ‘Oh nee’, roept ze opeens verschrikt uit. ‘Ik ben de ramen vergeten te bouwen!’ Is het een kleuter? Nee, het meisje is lid van Corduroy, een dispuut van studentenvereniging SSR. En ze is niet alleen, maar wordt omringd door andere leden van het dispuut, allemaal hard aan de slag. Er worden K’NEX-molens van een meter groot gemaakt, en er is zelfs een voetbalveld van Lego.
Harmke Berghuis
woensdag 30 november 2011
Het bestuur van Catena op hun nieuwe driewielers. © Taco van der Eb

Weer een ander bouwt zijn lego-studentenkamer om tot gevangenis. ‘Wil er iemand rozijntjes?’ Een meisje deelt kleine rode kartonnen pakjes uit, precies zoals vroeger. Aan de andere kant van de kamer klinkt: ‘Iemand bier?’

De leden van Corduroy zijn bij lange na niet de enige studenten die weer teruggrijpen op hun kindertijd. Bij het huis Vliet 13 zijn ze trots op hun Mario Kart-talent, en hebben ze Pokémon op de Wii. Veel studentenhuizen hebben een abonnement op de Donald Duck. Verenigingen houden playbackshows en Disney-themafeesten. En allemaal hebben ze uitpuilende kasten vol spelletjes en speelgoed, verkregen tijdens constitutieborrels. Jaarlijks groeit zo de voorraad met de nieuwste Supersoakers en radiografisch bestuurbare helikopters.

In de bestuurskamer van Augustinus zijn twee ingebouwde kasten. Een voor de drank, de ander voor spellen. In die zogeheten Ruys de Beerenbrouck Spellenhouck, vernoemd naar de eerste voorzitter van Augustinus, staan onder andere Triviant, Party & Co Girls, Koehandel en uiteraard ook Stef Stuntpiloot, het behendigheidspel waar jaarlijks zelfs een Nationaal Studentenkampioenschap voor wordt georganiseerd. Aan de vierde editie, afgelopen maart in Delft, deden zeventig teams uit heel Nederland mee.

Catena kreeg bij de laatste bestuurswissel twee driewielers. Daarmee moest het nieuwe bestuur door de soos racen. Maar niet nadat ze eerst hun nieuwe rijwielen hadden volgeplakt met stickers van tekenfilmheld Spongebob. Bestuurslid en politicologiestudent Luuk van der Krogt (22): ‘Dat leek toen een heel goed plan.’

Het Peter Pan-syndroom, zo noemde de Amerikaanse psycholoog Dan Kiley het verschijnsel waarbij volwassenen zich weer puberaal gedragen in zijn gelijknamige boek uit 1983. Bindingsangst en de wens om altijd te worden bemoederd zou hun hang naar kindertijd verklaren.

‘Het is mindless ontspanning’, zegt derdejaars sterrenkunde Annemieke Verbraeck (20) over de Corduroy Lego en K’NEX-avond. ‘En het is veel socialer dan tv-series kijken.’ Pim Geurts (22), student wereldgodsdiensten: ‘Studenten zijn gefascineerd door alles wat nostalgisch is. Denk bijvoorbeeld aan brugklasdixo’s. Deze avond is een heel makkelijke variant daarvan. Misschien komt het doordat je nu net weg bent uit het ouderlijk huis. Weg van de drang om zo snel mogelijk volwassen te worden. Nu kan het weer.’

Noora Lamers, bestuurslid bij SSR, heeft een simpeler uitleg. ‘Studenten zien heel snel in wanneer je ergens een drinkvariant van kan maken.’ Ook haar vereniging kreeg veel kinderspellen tijdens de constitutieborrel. Alle dozen die op tafel zijn gestapeld vermelden de voorgeschreven leeftijden, variërend van 4+ tot 7+. De favoriet: Wie is het? - waarbij de getekende poppetjes uit het origineel zijn vervangen door foto’s van leden.

In de fusie van Klikspaanweg 12 laat Rebekka van der Kooi (23), biofarmaceutische wetenschappen, de spelletjes zien die bij hen in de kast staan. Op de muur is met krijt boter-kaas-en-eieren gespeeld. Twister, Levensweg, vissen vangen, Kolonisten van Catan, Levensweg, de Betoverde Doolhof. Op een groene doos Glas Deco, om zelf raamstickers mee te maken, prijkt een zwaaiende Bert van Sesamstraat. ‘De oude spelletjes zijn niet zo geschikt als drankspel’, zegt ze. ‘Dat gaan we meestal gewoon kingsen of mexen. Maar vroeger deden we het ook met Levensweg. Als je bijvoorbeeld trouwde of een kind kreeg, moest je adten.’

Lamers ziet de hang naar de kindertijd ook terug bij dispuutswedstrijden. ‘We moesten een keer hoelahoepen. Dan zit je even zo van: hoe deden we dat vroeger ook alweer?’ Andere disputen organiseren heuse playbackshows. Arzu Sahin, vierdejaars rechten en preses van gezelschap Medusa dat 7 december een playbackshow organiseert: ‘Zelf heb ik dat vroeger nooit gedaan. Maar mensen zijn echt serieus hun act hiervoor aan het oefenen. Ze houden er gewoon van zich te verkleden, op het podium te staan en los te gaan.’

Monique Franke, filiaalhouder van Bokstijn Feestartikelen ziet de hele dag door studenten: ‘Voor hun themafeesten. Ze kopen bijvoorbeeld elfenvleugels met een toverstok, of Mickey-Mouse oren waar ze dan de rest van de outfit zelf bij maken.’

Eveline Brouwers (23) is lid van het Disneygilde bij de culturele studentenvereniging Prometheus. Het gilde is onlangs opgericht en ‘voorziet in een behoefte’, zegt ze. ‘Er zijn nogal wat mensen die een bepaald deel van hun ontwikkeling hebben overgeslagen. Die kijken nog graag Disneyfilms.’ Wat er vertoond zal worden? ‘De klassiekers, van eind jaren ’80, begin jaren ’90. Dat zijn de films die studenten gezien hebben toen ze jong waren. The Lion King, Aladdin. Maar we gaan vast ook Finding Nemo kijken.’

Naar de videotheek hoeven ze in ieder geval niet. ‘In mijn boekenkast staan zo’n veertig Disneyfilms en ik weet nog wel een aantal mensen die er veel hebben.’ Haar eigen passie is weer opgelaaid toen ze ging studeren en ‘soortgenoten tegenkwam’.

Brouwers: ‘Het valt me op hoeveel studenten er zijn die het leuk vinden. Het is ontzettend relaxt. Naast mijn studie zit ik in het bestuur van Prometheus. De paar momenten dat ik eventjes niets te doen heb, is het heerlijk om gewoon dom te kijken. Als ik heel gestresst ben, kan ik ook geen nieuwe boeken lezen. Dan ga ik bijvoorbeeld Harry Potter, ook iets uit mijn kindertijd, herlezen. Ik weet dan toch al wat er gebeurt.’

Op Klik 12 kijken ze zelfs weer Kindernet op tv. Tijdens de lunch. Van der Kooi: ‘Er is anders toch niks op. Nils Holgersson of Alfred J. Kwak zijn nog steeds leuk. Boes en Dommel zijn nog steeds favorieten, dat was vroeger ook al zo. Het is leuk omdat je ermee bent opgegroeid. Jeugdsentiment want zo zat ik vroeger om zes uur ’s ochtends ook al te kijken.’ En zou ze nu ook weer vroeg opstaan voor zo’n serie? ‘Nee! Dat gaat echt te ver.’